YALNIZLIĞA ALIŞMALI

YALNIZLIĞA ALIŞMALI



Bavulları hep toplu durmalı insanın... Birgün telefonların hiç çalmayabileceği hesaplanmalı... Tül perde arkasında misafir yolu gözlemekten vazgeçmeli. İhanetlere, terk edilmelere, bir başına bırakılmalara hazırlıklı olmalı, yalnızlığa alışmalı.

Çünkü omuz omuza günlerin vakti geçti. Dayanışma, günümüzün borsasının değer kaybeden hisse senetlerinden biri artık. Bireyin keyif çayı, yerini kırık dökük yalnızlıklara bıraktı, terörün bile bireyselleştiği çağdayız, zaman birlikte kuvvet doğurma zamanı değil; zaman tek başına dimdik ayakta kalabilmeyi becerme zamanıdır. İşte o yüzden alışmalı yalnızlığa.

Sokaklar dolusu ıssızlıkla baş başa yaşamayı göze almalı insan... Güvendiği dağlardaki karlara bakıp ders çıkarmalı... Hüzünlü bir şarkıyla paylaşılan gecelerde başını dayayacak bir omuz arama huylarından vazgeçmeli.

Sofrada tek tabağa, tabakta az yemeğe alışmalı. Romanlarda yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evin görünür duvarlarına... Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılırsa yalnızlık olmaz, dizeleriyle başlamalı güne... Telesekretere şu anda size cevap verebilecek kimse yok denmeli, belki de hiç olmayacak... Cevapsızlığa, sessizliğe ısınmalı; sessizlik haksızlığa alkıştır, haklılığın onurunu yaşatır insana. Susmanın utancı öldürür insanı. O yüzden en sessiz gecelerde doğru yaptığında teselli bulmalı insan; feryada komşuların yetişmemesine, soğuk duvar diplerinde sessiz ağlamaya alışmalı, kendisiyle hesaplaşmaya çalışmalı.

Gece yastıkla ağlaşmaya, sabah gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip, kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı... Hep başını alıp gidebilecek kadar cesur, ama hep kalıp savaşacak kadar gözü pek olmalı. Sessizliği sese dönüştürebilmeli. Ve sırt çantasını her daim hazır tutmalı insan. Yollarla barışmalı. Yalnızlığa alışmalı.

Hasan Küçük

Manisa M Tipi Cezaevi